Vloerbedekking

Vloerbedekking is een verzamelnaam voor materialen om de vloer mee te bedekken.

Vloerbedekking kan van natuurlijke materialen of kunststof gemaakt zijn. Het kan zacht of hard zijn, en de kleur of het ontwerp speelt een belangrijke rol bij de inrichting van een kamer. Enkele voorbeelden van materialen om de grond mee te bedekken zijn:

Vloerkleed Kurk Laminaat Linoleum Loper Parket Siergrind Tapijt Tapijttegels Vilt Zeil

Tapijten worden voor verschillende doeleinden gebruikt, waaronder het isoleren van de voeten van een persoon vanaf een koude tegel of betonnen vloer, waardoor een ruimte comfortabeler is als plaats om op de vloer te zitten (bv. bij het spelen met kinderen of als gebedskleed, het geluid van wandelen (vooral in appartementengebouwen) verminderen en decoratie of kleur toevoegen aan een kamer. Tapijten kunnen in elke kleur worden gemaakt met verschillend geverfde vezels. Tapijten kunnen veel verschillende soorten patronen en motieven hebben die gebruikt worden om het oppervlak te versieren. In de jaren 2000 worden tapijten gebruikt in industriële en commerciële bedrijven zoals winkels en hotels en in particuliere woningen. In de jaren 2010 is er een enorm assortiment tapijten en tapijten beschikbaar tegen vele prijzen en kwaliteitsniveaus, variërend van goedkope, synthetische tapijten die massaal in fabrieken worden geproduceerd en in commerciële gebouwen worden gebruikt tot dure met de hand geknoopte wollen tapijten die worden gebruikt in particuliere woningen van rijke gezinnen.

Tapijten kunnen worden vervaardigd op een weefgetouw dat vergelijkbaar is met geweven stof, gemaakt van naaldvilt, met de hand geknoopt (in oosterse tapijten), met de pool in een steunmateriaal gestoken ("tufting" genoemd), plat geweven, gemaakt door het vasthaken van wol of katoen door de mazen van een stevig weefsel of geborduurd. Tapijt wordt gewoonlijk in de Verenigde Staten in de breedte van 3,7 meter (3,7 meter) en 4,6 meter (4,6 meter) in de Verenigde Staten, 4"m en 5"m in Europa vervaardigd. Sinds de 20e eeuw, waar nodig voor wand-naar-wand tapijt, kunnen verschillende breedtes van tapijt samen met een naadstrijk strijkijzer en naadtape (voormalig werd het aan elkaar genaaid) en op een vloer over een gedempte onderlaag (pad) met behulp van spijkers, plakstrips (in het Verenigd Koninkrijk bekend als grijpstaven), kleefmiddelen, of soms decoratieve metalen traptrapstangen worden gefixeerd. Het wand-naar-wand tapijt onderscheidt zich van tapijten of matten, die los gelegde vloerbedekkingen zijn, omdat het wand-naar-wand tapijt aan de vloer bevestigd is en een veel groter oppervlak beslaat.

Bronnen:

Wikipedia (NL) | Wikipedia (EN) (vertaald)

Verbergen